پاسخی به اهل سیاست در نگاهی واقعی به ریاضت و انزواطلبی در عرفان اسلامی

اندیشه عرفانی، اندیشه ای سیاسی نیز هست. به گواهی تاریخ، صوفیان و خانقاه ها در امنیت و آبادانی و رشد سیاسی کشور ایران نقش اساسی داشته اند و علت عقب ماندگی سیاسی ایران، به ویژه پس از دوره مغول، علتی فرهنگی بوده است، نه زهد و انزواطلبی صوفیان. عارفان برای سلامتی نفس خود و جامعه، وخدمت به مردم به ریاضت روی آورده اند. آنها بهترین روان شناسان جامعه اند، زیرا با گزارش مراحل سلوک، راه حل اصلاح فردی و جمعی جامعه را بیان کرده اند و زهد حقیقی را نشان داده اند. بحث خلوت در انجمن و قانون ترکیب، چگونگی حضور در جامعه و استفاده از تمتعات و مال دنیا، در عین زاهد بودن است و راه گذر از علم حصولی و رسیدن به معرفت شهودی همان ریاضت و انزواطلبی است.